ترمیم عصب های لطمه دیده با كمك پلاكت ها
نهایت علم: شاید تركیب پلاكت های بدن با یك هیدروژل بتواند به بهبود ترمیم عصب های لطمه دیده كمك نماید.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از ادونسد ساینس نیوز، گروهی از دانشمندان راهی یافته اند تا عصب های پیرامونی لطمه دیده را با بهره گیری از زیست مواد مهندسی شده و پلاکت ها ترمیم کنند.
لطمه رسیدن به عصب ها، یک مشکل جدی است که بین شش تا ۱۰ درصد جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده است. این مشکل به خاطر ایجاد دردهای شدید و مزمن، ساده ترین کارهای روزمره را مختل می کند و کیفیت زندگی را می کاهد.
مهم ترین دلیلهای لطمه رسیدن به عصب، جراحت های نخاع هستند که در اثر تصادف یا تروما ایجاد می شوند و یا می توانند ناشی از مشکلاتی مانند دیابت، "سندرم گیلن باره"(GBS) و "سندرم تونل کارپال"(CTS) باشند.
درمان های در دسترس کنونی برای عصب های لطمه دیده، استفاده از پلاکت ها را شامل می شود. پلاکت ها، اجزایی از خون هستند که بعد از پارگی رگ های خونی، به لخته شدن خون کمک می کنند. قابلیت بازسازی پلاکت ها، به سطح پروتئین هایی موسوم به "عوامل رشد" بستگی دارد که در محل لطمه دیده ترشح می شوند. این مساله ثابت شده است که عوامل رشد پلاکت در یک شرایط بالینی، انتقال و تفکیک سلول های عصب را سهولت می بخشد.
در هر حال، یک اشکال عمده این روش این است که پلاکت ها به سرعت در مایعات بدن، پراکنده می شوند و از بین می روند؛ بدین سبب رشد مجدد بافت را محدود می کنند. یک چاره منطقی برای این مشکل، منتشر شدن کنترل شده عوامل رشد از پلاکت ها در محل لطمه است.
گروهی از دانشمندان، روش جدیدی برای این کار عرضه کرده اند. آنها پلاکت ها را در یک هیدروژل چاپ سه بعدی محبوس کردند که از دو پلیمر قابل تجزیه زیستی موسوم به "ژلاتین متاکریلات" (GelMA) و "پلی اتیلن گلیکول دی آکریلات"(PEGDA) ساخته شده است. این دو پلیمر می توانند شبکه پیچیده ای از زنجیره های پلیمری را ایجاد کنند که پلاکت ها در آن محبوس می شوند تا انتشار عامل رشد و فعالیت زیستی تحت کنترل درآید.
پلاکت ها در عرض چند دقیقه فعال می شوند و عوامل رشد را منتشر می کنند؛ بدین سبب هنگام آماده سازی پلت فرم هیدروژل- پلاکت، باید پلاکت ها را تا جایی که امکان دارد با سرعت محصور کرد تا میزان لطمه پذیری آنها نسبت به محرک خارجی کم شود. دانشمندان با در نظر داشتن این موضوع، از روش سریع چاپ زیستی سه بعدی استفاده کردند و یک محرک نوری را نیز به کار بردند و توانستند هیدروژل را تنها در ۱/۵ دقیقه بسازند و خطر اختلال در عملکرد به سبب فعالیت ناخواسته را به حداقل برسانند.
بررسی ها نشان داد که پلاکت های محصور شده، غیرفعال باقی می مانند. برای مثال، پلاکت های محصور شده حداقل به مدت یک هفته، هورمون رشد را منتشر نکردند اما در ظرف آزمایشگاهی، طی چند ساعت کاملا فعال شدند.
دانشمندان در مقاله این پژوهش نوشتند: ممکنست این موضوع، به خاطر شبکه نانومقیاس هیدروژل ها باشد که نه فقط جلوی انتشار محرک خارجی را می گیرد، بلکه خطر فعالیت ناشی از تماس میان پلاکت ها را نیز می کاهد.
دانشمندان، توانایی این هیدروژل را در ترمیم عصب های درون جانداری آزمایش کردند و دریافتند که ترمیم عصب با کمک این هیدروژل بهتر صورت می گیرد و بهبودی قابل توجهی در توانایی عصب های ترمیم شده حاصل می شود. تراکم عصب های احیا شده، حدودا دو برابر بود که عملکرد مطلوب عصب هایی را نشان میدهد که با ادغام پلاکت ها و هیدروژل ترمیم شده اند.
در ادامه مقاله این پژوهش آمده است: این پژوهش، نقش مهم پلاکت ها را در بهبود ترمیم عصب ها و بازیابی آنها نشان میدهد و راه را برای پژوهش های آینده هموار می کند.
این پژوهش، در مجله "Advanced Functional Materials" به چاپ رسید.
منبع: نهایت علم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب