شناسایی اولین سیاه چاله خاموش بیرون کهکشان راه شیری
به گزارش نهایت علم یک روش جدید موفق شد نخستین سیاه چاله ˮخاموشˮ را که در ورای کهکشان ما پنهان شده است، نشان دهد و می تواند شرایط خشن خوشه های ستاره ای را روشن کند.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، مخفی ترین هیولاها اغلب جالب ترین هستند و بیشتر سیاه چاله های با جرم ستاره ای، هیولاهای ساکتی هستند که به صورت نامرئی در اعماق پرتگاه بزرگ فضا شناور هستند و هیچ نشانه ای به جز خمش نور از راه فوتون هایی که خیلی به آنها نزدیک هستند، از خود نشان نمی دهند. این مورد اخترشناسان را وادار کرده است که به دنبال ابزارهای جایگزین برای تشخیص آنها باشند، مانند ستارگانی که به نظر می آید در یک مدار دوتایی قوی به همراه آنچه که به نظر می آید اصلا وجود ندارند قفل شده اند.
بر مبنای مطالعه تازه انتشار یافته در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society، حالا برای نخستین بار، ستاره شناسان با استفاده از این روش غیر متعارف، سیاه چاله ای فراتر از کهکشان راه شیری را با موفقیت شناسایی کرده اند.
این کشف می تواند به گامی حیاتی در آشکارسازی تکامل سیاه چاله ها در داخل و خارج کهکشان راه شیری تبدیل گردد.
اما چگونه یک سیاه چاله مخفی دارای جرم ستاره ای را شناسایی کنیم؟ حرکات مشکوک یک ستاره ی درحال چرخش، یک سیاه چاله نسبتاً کوچک را در ابر ماژلانی بزرگ نشان داده است که در واقع یک کهکشان کوتوله در مدار نزدیک ماست که تقریباً ۱۶۰ هزار سال نوری از ما فاصله دارد. این سیاه چاله که "NGC ۱۸۵۰" نامیده شده است، در یک خوشه ستاره ای به همین نام یافت شده که حاوی هزاران ستاره است.
این کشف اخیر نشان داده است که این روش امکان دارد در جستجوی سیاه چاله های درون خوشه های ستاره ای پرجمعیت، چه در داخل و چه فراتر از کهکشان راه شیری بزرگ ما موثر و کمک کننده باشد.
"سارا ساراسینو" اخترفیزیکدان دانشگاه "جان مورز" لیورپول انگلیس می گوید: ما هم مانند "شرلوک هولمز" که یک باند جنایتکار را از روی گام های اشتباه شان ردیابی می کرد، به تک تک ستاره های این خوشه با یک ذره بین در دست می نگریم و در کوشش برای یافتن شواهدی دال بر وجود سیاه چاله ها هستیم، با این تفاوت که مستقیما آنها را نمی بینیم.
وی ادامه داد: نتیجه ی به دست آمده در مطالعه ما فقط یکی از این مجرمان تحت تعقیب را نشان می دهد، اما وقتی یکی را پیدا کردید، در واقع در راه کشف بسیاری دیگر در خوشه های مختلف ستاره ای هستید.
اغلب سیاه چاله هایی که تابحال فراتر از کهکشان راه شیری لیست بندی شده اند، به راحتی قابل تشخیص بوده اند، چونکه مقادیر شگفت انگیزی از تشعشعات مرگبار را ساطع می کنند، به این مفهوم که آنها به صورت فعال درحال مکیدن مقیاس های غیرقابل توصیفی از مواد هستند که منبع واقعی تابش آنها است. ستاره شناسان از زمانی که نخستین سیاه چاله ورای کهکشان راه شیری را در سال ۲۰۱۵ کشف کردند، نمونه های بیشتری را از راه امواج گرانشی شناسایی کرده اند. اما با وجود همه پیشرفت های ما، این سیاه چاله های شناسایی شده حتی نوک کوه یخ را هم تشکیل نمی دهند و تعداد بی شماری از سیاه چاله ها هنوز شناسایی نشده اند.
تنها در کهکشان ما امکان دارد ۱۰۰ میلیون سیاه چاله با جرم ستاره ای وجود داشته باشد. بدیهی است که ما باید تعداد بیشتری را شناسایی نماییم و این همینطور به این مفهوم است که ما چیزهای زیادی برای آموختن در مورد آنها در اعماق تاریک ترین گوشه های کهکشان داریم. اما ما مجبور نیستیم مستقیما به آنها نگاه نماییم تا خصوصیت های آنها را بفهمیم، چونکه چیزهایی که می بلعند، مانند ستارگانی که گرانش آنها گیر افتاده اند، اسرار آنها را با نحوه حرکت شان فاش می کنند. از صدها هزار سال نوری دورتر، این ستارگان انگار ساکن هستند. اما نور این ستارگان تغییر خواهد کرد، طول موج آنها همینطور که خورشید نسبت به ما دور و نزدیک می شود، کشیده شده و فشرده می شود. سپس می فهمیم که آنها در چنگ یک سیاه چاله گیر افتاده اند.
ادامه مطالعه سیاه چاله های درون خوشه های ستاره ای جوان امکان دارد اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی شکل گیری ستارگان عظیم و ستاره های نوترونی به کام سیاه چاله ها می روند، آشکار کند و از آنجاییکه خیلی از این خوشه های ستاره ای بسیار جوان هستند و بعنوان مثال همین خوشه ستاره ای "NGC ۱۸۵۰" تنها ۱۰۰ میلیون سال سن دارد، احتمال کشف سیاه چاله های جوان وجود دارد که می تواند پنجره ای منحصر به فرد به تکامل پیچیده ی آنها باز کند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب