ورزش کردن می تواند عضلات را تا ۱۰ درصد جوان تر کند
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی که روی موش ها انجام شد، نشان داده اند که ورزش کردن می تواند عضلات را تا 10 درصد جوان تر کند.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، پژوهش هایی که در سالهای اخیر انجام شده اند، به روشن کردن راه های سودمندی کمک می کنند که ورزش بواسطه آنها می تواند بر روند پیری تأثیر بگذارد و به مقابله با از دست دادن بینایی، لطمه قلبی و همچنین، ترمیم عضله بپردازد. یک پژوهش جدید بوسیله آزمایش هایی که روی موش های مسن انجام شده اند، داده هایی را به این مجموعه اطلاعات افزوده است. این اطلاعات بعد از یک رژیم شدید تناسب اندام، خاصیت موش هایی را که هشت هفته جوان تر بودند، در مقایسه با گروه کنترل شده غیرفعال نشان دادند.
این پژوهش، روی یک پروسه بیولوژیکی موسوم به "متیلاسیون DNA" یا (DNA methylation) متمرکز است که طی آن، خوشه هایی از اتم های موسوم به گروههای متیل با مولکول DNA تعامل می یابند و بیان ژن های ما را تغییر می دهند. این فرایند، تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل محیطی مانند رژیم غذایی و استرس قرار می گیرد و به همین دلیل، یک مکانیسم اپی ژنتیک در رابطه با پیری در نظر گرفته می شود. متیلاسیون DNA با بالا رفتن سن، افزایش می یابد.
"کوین موراک"(Kevin Murach)، پژوهشگر "دانشگاه آرکانزاس"(UArk) آمریکا و از اعضای این گروه پژوهشی اظهار داشت: تغییرات متیلاسیون DNA طی عمر، به روشی سیستماتیک اتفاق می افتد. این تغییرات تا جایی است که می توان DNA یک شخص را از یک نمونه بافت مشخص شده به دست آورد و با درجه ای از دقت، سن تقویمی او را پیش بینی نمود.
این پژوهش، موش های نزدیک به آخر عمر را در ۲۲ ماهگی در بر داشت که طی دو ماه، تحت یک رژیم ورزشی قرار گرفتند. این برنامه به یک سرباز انسانی تشبیه شده است که یک کوله پشتی سنگین را طی چندین مایل حمل می کند و برای اطمینان از ساخت عضله در موش ها طراحی شده است.
بررسی موش ها در آخر برنامه نشان داد که تمرینات اواخر عمر، پیری اپی ژنتیک را در عضلات اسکلتی آنها کاهش داده است. سن اپی ژنتیک بافت حدود هشت هفته کمتر از یک گروه کم تحرک از موش های همسن بود. بااینکه نتایج این پژوهش امیدوارکننده هستند و این ایده را تقویت می کنند که ورزش برای سلامتی خوب است اما برای از بین بردن ارتباط بین متیلاسیون و عملکرد عضلات باید بررسی های بیشتری صورت گیرد.
دانشمندان قصد دارند بررسی های بیشتری را جهت بررسی این ارتباط انجام دهند تا بفهمند که آیا متیلاسیون تغییر یافته می تواند بواسطه ورزش، تغییراتی را در عملکرد و سلامت عضلات بوجود آورد یا خیر.
موراک اظهار داشت: اگر چنین موضوعی درست باشد، نتایج این کار چیست؟ آیا تغییرات در این نواحی متیلاسیون بسیار ویژه، فنوتیپ واقعی دارند که از آن پدید می آید؟ آیا این عاملی است که به بروز پیری منجر می شود یا فقط با آن مرتبط است؟ آیا این فقط عاملی است که در هماهنگی با سایر عوامل مختلف طی پروسه پیری رخ می دهد؟ این چیزی است که ما نمی دانیم.
این پژوهش، در مجله "Aging Cell" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب