گردشگری فضایی، دشمن جدید لایه ازون
نهایت علم: پژوهشگران با بررسی 103 پرتاب موشک در سال 2019 در مورد تاثیرات گردشگری فضایی بر جو زمین و نابودی لایه اُزون هشدار دادند.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، محققان کالج دانشگاهی لندن، دانشگاه کمبریج و موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در مقاله ای که بتازگی در مجله Earth's Future انتشار یافته است، از یک مدل سه بُعدی جهت بررسی تأثیر پرتاب موشک ها به فضا و ورود مجدد آنها به جو زمین در سال ۲۰۱۹ و همین طور تأثیر برنامه های گردشگری فضایی برنامه ریزی شده برمبنای مسابقه فضایی میلیاردرها استفاده کردند. آنها دریافتند که ذرات کربن سیاه یا دوده ساطع شده از موشک ها تقریباً ۵۰۰ برابر بیش از سایر منابع ایجاد کننده دوده در زمین و هوا در حفظ گرما در جو تاثیر دارند و این مساله منجر به افزایش تغییرات جوی می شود.
علاوه بر این، در صورتیکه این مطالعه نشان داد که هم اکنون نقش موشک ها در از دست دادن کل اُزون اندک است، اما رشد فعلی گردشگری فضایی پتانسیل تخریب لایه اُزون فوقانی استراتوسفر در قطب شمال در بهار را نشان میدهد. این بدین سبب است که آلاینده های موشک هایی که سوخت جامد دارند و گرمایی که هنگام ورود مجدد به جو ایجاد می کنند و زباله های فضایی برای اُزون لایه استراتوسفر مضر هستند.
دکتر الویز مارایس (Eloise Marais) یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: پرتاب موشک بطور معمول با گازهای گلخانه ای و انتشار آلاینده های هوای صنعت هواپیمایی مقایسه می شود، و ما در مقاله خود نشان می دهیم که این کار اشتباه است.
ذرات دوده ناشی از پرتاب موشک، تأثیرات آب و هوایی بسیار بیشتری نسبت به هواپیماها و سایر منابع زمینی می گذارند، بدین سبب نیازی به پرتاب تعداد برابری از موشک در مقایسه با پروازهای بین المللی برای ایجاد تأثیر مشابه نیست. آن چه ما حالا نیاز داریم بحث بر سر بهترین راه برای تنظیم این صنعت رو به رشد است.
پژوهشگران برای محاسبه این یافته ها، اطلاعاتی در مورد مواد شیمیایی از تمام ۱۰۳ پرتاب انجام شده در سال ۲۰۱۹ از سراسر جهان و همین طور داده هایی در مورد موشک های قابل استفاده مجدد و بازگشت مجدد زباله های فضایی به جو جمع آوری کردند. سپس این داده ها در یک مدل سه بُعدی گنجانده شد تا تأثیر آن بر آب و هوا و لایه اُزون را بررسی شود.
این تیم نشان دادند که گرمایش ناشی از دوده یک دهه استفاده از موشک های حال حاضر ۳.۹ مگاوات متر مربع است. با این وجود، این میزان بعد از تنها سه سال با انتشار دوده ی بیشتر در نتیجه ی پرتاب های گردشگری فضایی و استفاده از نفت سفید توسط اسپیس ایکس و سوخت های مصنوعی هیبریدی ویرجین گلکتیک، بیش از دو برابر می شود.
پژوهشگران می گویند که این مساله نگران کننده است، برای اینکه وقتی ذرات دوده مستقیماً به اتمسفر فوقانی وارد شوند، تأثیر بسیار بیشتری بر آب و هوا نسبت به سایر منابع دوده می گذارند.
این تیم دریافت که برنامه ی پرتاب روزانه یا هفتگی موشک های گردشگری فضایی، می تواند نتیجه ی حاصل شده از پیمان مونترال را به خطر بیاندازد.
پیمان مونترال که در سال ۱۹۸۷ برای صیانت از لایه اُزون به تصویب رسید، به تولید مواد بی شماری که مسئول کاهش اُزون هستند خاتمه داد.
دکتر رابرت رایان (Robert Ryan)، یکی از نویسندگان این مطالعه، می گوید: تنها قسمتی از جو که اُزون آن بطور اساسی بعد از پیمان مونترال تقویت شده، استراتوسفر فوقانی است، و این لایه، دقیقاً همان جایی است که پرتاب موشک ها شدیدترین ضربه را به آن خواهد زد. هنوز موارد زیادی وجود دارد که ما باید در مورد تأثیر پرتاب موشک و انتشار مجدد گازهای گلخانه ای بر جو درک نماییم. این مطالعه به ما اجازه می دهد تا با چشمان باز نسبت به اثرات بالقوه گردشگری فضایی وارد این دوره ی جدید شویم. گفتگو در مورد تنظیم اثرات زیست محیطی صنعت پرتاب های فضایی باید از اکنون شروع شود تا بتوانیم لطمه به لایه اُزون استراتوسفر را به حداقل برسانیم.
منبع: نهایت علم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب