بشقاب پرنده یا خطای دید ناشی از آزمایش های هسته ای؟
به گزارش نهایت علم، محققان با مطالعه داده های آرشیوی نجومی دریافته اند که مابین آزمایش های هسته ای اواسط قرن بیستم با گزارش های یوفو ارتباطی جالب وجود دارد.
به گزارش نهایت علم به نقل از خبر آنلاین و به نقل از زومیت، دانشمندان در پژوهشی تازه دریافته اند که نورهای مرموز و گزارش های مربوط به اجسام ناشناس پرنده یا همان بشقاب پرنده ها (یوفو) در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، به صورتی با آزمایش های هسته ای در آن دوران مرتبط بوده اند.
تجزیه وتحلیل مشاهدات نجومی آرشیوی، در ترکیب با گزارش های شاهدان از یوفوها نشان میدهد که عصر هسته ای قبل از آغاز عصر فضا، اثر خویش را بر سوابق نجومی بر جای گذاشته است. استیون برول، تحلیل گر داده از دانشگاه وندربیلت آمریکا و بئاتریز ویلارول، فیزیکدان نظری از دانشگاه استکهلم سوئد، در مقاله خود می نویسند: «یافته های ما شواهد تجربی بیشتری برای واقعی بودن پدیده یوفو و احتمال ارتباط آن با فعالیتهای در رابطه با سلاح های هسته ای عرضه می کند و داده هایی فراتر از مشاهدات شاهدان عینی در اختیار می گذارد.»
بین سالیان ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۸، رصدخانه ی مشهور کوه پالوما در کالیفرنیا که صاحب بزرگ ترین تلسکوپ نوری آن زمان دنیا بود، اولین پروژه بزرگ خویش را با عنوان «پیمایش آسمان پالوما» (POSS-I) اجرا کرد؛ تلاشی جاه طلبانه برای عکاسی و نقشه برداری بخش به بخش از سرتاسر آسمان نیم کره شمالی.
در سالیان بعد، دانشمندان هنگام مقایسه داده های جدید با تصاویر پروژه رصدخانه کوه پالوما، به وجود برخی نورها در داده های POSS-I پی بردند که در مشاهدات بعدی ناپدید شده اند. به این نقاط نورانی که تنها در یک مشاهده ظاهر و سپس ناپدید می شوند، «پدیده های گذرا» گفته می شود. در گذشته، دانشمندان این پدیده ها را به نقص یا خطا در صفحات شیشه ای حساس به نور (که تصاویر نجومی رویشان ثبت می شدند) نسبت می دادند.
ویلارول در چند سال قبل بمنظور شناسایی تغییرات آسمان شب در طول یک قرن مشاهدات نجومی، هدایت پروژه ای به نام «منابع ناپدیدشونده و ظاهرشونده در طول یک قرن مشاهدات» یا به اختصار VASCO را برعهده داشته است.
تیم ویلارول در مقاله ای که سال ۲۰۲۱ انتشار یافت، اعلام نمود که نقص صفحات نمی تواند بسادگی تعدادی از آن پدیده های گذرا را توضیح دهد؛ هرچند تمام محققان با این نتیجه گیری موافق نبودند. سپس بروئل و ویلارول به این فکر افتادند که آیا ممکنست تعدادی از پدیده های مبهم در داده های POSS-I با عوامل انسانی یا جوی، همچون آزمایش های هسته ای سطحی در قرن بیستم و گزارش های یوفو مرتبط باشند یا خیر.
دو پژوهشگر مجموعه ی داده ای شامل ۲۷۱۸ روز از مشاهدات را ساختند و روزهایی را که در آنها پدیده های گذرا دیده شده بود، علامت گذاری کردند. سپس این داده ها را با تاریخ تمامی آزمایش های هسته ای انجام شده در سطح زمین در ایالات متحده، شوروی و بریتانیا و همینطور گزارش های ثبت شده از مشاهدات یوفو (در پایگاه داده UFOCAT) مقایسه کردند.
نتایج اعجاب انگیز بود: احتمال مشاهده ی پدیده های گذرا در بازه ی زمانی یک روز قبل تا یک روز پس از آزمایش های هسته ای، ۴۵ درصد بیش از حالت عادی بود. بیش ترین ارتباط مربوط به روز بعد از آزمایش بود؛ زمانی که امکان رخداد پدیده گذرا ۶۸ درصد افزایش داشت.
در مرحله ی بعد، محققان داده های مربوط به مشاهدات یوفو را با پدیده های گذرا تطبیق دادند. این ارتباط ضعیف تر، اما همچنان جالب بود؛ خصوصاً در روزهایی که چند گزارش یوفو ثبت شده بود. با هر گزارش اضافی در یک روز، احتمال ثبت پدیده گذرا ۸٫۵ درصد افزایش می یافت.
سرانجام، محققان دریافتند که تعداد گزارش های یوفو هم در بازه های زمانی آزمایش های هسته ای اندکی بالا رفته است؛ ارتباطی که تابحال در هیچ پژوهش علمی مستندی نشان داده نشده بود.
نتایج مطالعه علت همبستگی دو پدیده را توضیح نمی دهد؛ اما نشان میدهد که هم پدیده های گذرا و هم دست کم برخی مشاهدات یوفو واقعی هستند؛ چونکه اگر منشأ آنها نقص صفحات عکاسی بود، هیچگاه نباید چنین خوشه بندی زمانی دقیقی در داده ها دیده می شد. همینطور هرچند همبستگی بین پدیده های گذرا و گزارش های یوفو اندک است، بگفته محققان از حد تصادف فراتر می رود.
محققان چند توضیح احتمالی را هم رد کردند. از آنجائیکه این نورها بیشتر در روز بعد از آزمایش هسته ای دیده شده اند، بعید است ناشی از ذرات رادیواکتیو باقی مانده در جو باشند. همینطور احتمال خطای مشاهده هم اندک است؛ چونکه در آن زمان دانشمندان از وجود پدیده های گذرا آگاه نبودند و تاریخ آزمایش های هسته ای برای مردم (و آنهایی که یوفو گزارش می کردند) فاش نشده بود.
به نقل از مقاله: «صرف نظر از این که در نهایت ماهیت این پدیده های گذرا چه باشد، نتایج ما شواهد بیشتری در تأیید واقعی بودن آنها به عنوان مشاهدات نجومی و نه صرفا خطاهای تصویری ارائه می کند. اهمیت نهائی این ارتباط ها برای درک بهتر پدیده های گذرا و یوفو همچنان به بررسی نیاز دارد.»
به طور خلاصه بین سالیان ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۸، رصدخانه ی مشهور کوه پالوما در کالیفرنیا که صاحب بزرگ ترین تلسکوپ نوری آن زمان دنیا بود، نخستین پروژه بزرگ خود را با عنوان پیمایش آسمان پالوما (POSS-I) اجرا کرد؛ تلاشی جاه طلبانه برای عکاسی و نقشه برداری بخش به بخش از سرتاسر آسمان نیم کره شمالی. ویلارول در چند سال قبل بمنظور شناسایی تغییرات آسمان شب در طول یک قرن مشاهدات نجومی، هدایت پروژه ای به نام منابع ناپدیدشونده و ظاهرشونده در طول یک قرن مشاهدات یا به اختصار VASCO را برعهده داشته است. از آنجائیکه این نورها بیشتر در روز پس از آزمایش هسته ای دیده شده اند، بعید است ناشی از ذرات رادیواکتیو باقیمانده در جو باشند.
منبع: elmend.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب