تقلید هوش مصنوعی از یادگیری بلندمدت مغز
نهایت علم: پژوهشگران تراشه ای ساخته اند که می تواند نقش مغز را برای کامپیوتر ها ایفا و به یادگیری بلندمدت هوش مصنوعی کمک نماید.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، زمانی که مغز انسان چیزی را می آموزد خودرا با آن سازگار می کند اما وقتی هوش مصنوعی مورد جدیدی یاد می گیرد تمایل دارد آنچه که بتازگی آموخته را فراموش کند. شرکتها از داده های بیش از پیش برای بهبود تشخیص تصاویر، یادگیری زبان ها و انجام کارهای پیچیده دیگر توسط هوش مصنوعی استفاده می نمایند و الان یافته های انتشار یافته در مجله ی "ساینس"(Science) روشی را نشان میدهد که بوسیله آن تراشه های کامپیوتری می توانند بطور پویا خودرا برای دریافت داده های جدید مشابه مغز بازنویسی کنند و در گذر زمان به یادگیری خود ادامه دهند.
"شریرام راماناتان"(Shriram Ramanathan) استاد دانشکده مهندسی مواد دانشگاه پردو که متخصص در کشف چگونگی تقلید مواد از مغز برای بهبود محاسبات است می گوید: مغز موجودات زنده در تمام طول عمر قادر به یادگیری است. ما حالا یک پلت فرم مصنوعی به وجود آورده ایم که به ماشین ها کمک می نماید در تمام طول عمر خود به یادگیری بپردازند.
برخلاف مغز که پیوسته ارتباطات جدیدی میان نورونها به وجود می آورد تا امکان یادگیری فراهم گردد، مدارهای روی یک تراشه کامپیوتری تغییر نمی کنند. مداری که یک ماشین از آن استفاده می نماید از زمان ساخت تا سال ها بعد از فعالیت ثابت می ماند. این مساله برای قابل حمل کردن هوش مصنوعی برای مثال در خودرو های خودران و ربات ها در فضا که باید به تنهایی تصمیم گیری کنند مشکل ساز است. اگر بتوان هوش مصنوعی را مستقیما در سخت افزار و نه فقط در نرم افزار تعبیه کرد، ماشین ها می توانند کارآمدتر عمل کنند.
در این مطالعه راماناتان و تیمش یک قطعه سخت افزاری جدید ساختند که در صورت نیاز بوسیله پالس های الکتریکی بازنویسی می شود. راماناتان معتقد می باشد که این سازگاری به دستگاه اجازه می دهد تا تمام عملکردهای لازم برای ساخت یک کامپیوتر الهام گرفته از مغز را به انجام برساند.
او می گوید: اگر بخواهیم کامپیوتر یا ماشینی الهام گرفته از مغز بسازیم باید به توانایی برنامه ریزی مجدد و تغییر مداوم تراشه دست یابیم.
این سخت افزار یک دستگاه کوچک مستطیلی شکل است که از ماده ای به نام "نیکلات پروسکایت" تولید شده و به هیدروژن حساس است. اعمال پالس های الکتریکی در ولتاژهای مختلف به دستگاه این امکان را می دهد تا غلظت یون های هیدروژن را در عرض چند نانوثانیه تغییر دهد و حالتی بوجود آورد که پژوهشگران معتقدند می تواند شبیه به عملکردهای مربوطه در مغز باشد.
برای مثال زمانی که هیدروژن بیشتری در مرکز وجود داشته باشد، دستگاه مانند یک نورون یا یک سلول عصبی عمل می کند. کمبود هیدروژن نیز دستگاه را به یک سیناپس که اتصال میان نورون ها است تبدیل می کند. مغز از سیناپس ها برای ذخیره اطلاعات در مدارهای عصبی پیچیده استفاده می نماید.
از طریق شبیه سازی داده های تجربی، همکاران تیم پردو در دانشگاه سانتا کلارا و دانشگاه ایالتی پورتلند نشان دادند که فیزیک داخلی این دستگاه، ساختاری پویا برای یک شبکه عصبی مصنوعی به وجود می آورد.
محققان حالا درحال کار برای نمایش این مفاهیم روی تراشه های آزمایشی در مقیاس بزرگ تر هستند تا یک کامپیوتر الهام گرفته از مغز ایجاد کنند.
منبع: elmend.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب