در دانشگاه ام.آی.تی ابداع شد
قدرت محاسباتی ابررایانه ها روی یك تراشه كوچك!
نهایت علم: پژوهشگران دانشگاه ˮام.آی. تیˮ، دهها هزار سیناپس مصنوعی را روی یك تراشه نصب كرده اند تا قدرت ابررایانه ها را برای ابزارهای الكترونیكی كوچك نیز فراهم آورند.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از تک کرانچ، پژوهشگران دانشگاه "ام.آی. تی"(MIT) در پژوهش جدید خود، نوع جدیدی از سیناپس مصنوعی مغز را ابداع نموده اند که می تواند عملکرد بهتری نسبت به انواع کنونی آن داشته باشد بطوریکه می توان دهها هزار عدد از آنرا روی یک تراشه نصب کرد که بسیار کوچک است. با این کار، امکان ابداع ابزارهای کوچکی فراهم می شود که می توانند محاسبات پیچیده هوش مصنوعی را مدیریت کنند و نیازی به اتصال به مرکز داده ها ندارند.
پژوهشگران در این پروژه، نوعی "مقاومت حافظه دار" یا "ممریستور"(Memristor) ابداع کردند و در واقع تلاش کردند تا سیناپس های مغز را علاوه بر سیلیکون، با بهره گیری از آلیاژهای مس و نقره شبیه سازی کنند. محصول این کار، تراشه ای بود که می تواند تصاویر را با جزئیات دقیق به خاطر بسپرد و بازیابی کند.
هدف نهایی پژوهشگران ام.آی. تی این است تا شبکه های عصبی مصنوعی بزرگ و پیچیده ای ابداع کنند که هم اکنون مبتنی بر نرم افزار هستند و جهت راه اندازی، به قدرت محاسباتی قابل توجهی نیاز دارند. شبکه های جدید با قابلیت نصب روی تراشه می توانند در ابزارهای کوچک همچون تلفن همراه یا دوربین هم قرار بگیرند.
ممریستورها برخلاف ترانزیستورهای قدیمی که می توانند بین دو حالت تغییر کنند و اساس کامپیوتر های امروزی را می سازند، مانند مغز عمل می کنند و مقادیر پیوسته ای را ارائه می دهند. ممریستورها همین طور می توانند این حالت ها را به خاطر بسپارند و سیگنال مشابه را برای جریان دریافت شده، به آسانی و برای چندین بار بازسازی کنند.
آنچه پژوهشگران در این پروژه انجام دادند، قرض گرفتن یک مفهوم از علم متالورژی بود. هنگامی که پژوهشگران حوزه متالورژی می خواهند خاصیت های یک فلز را تغییر دهند، آنرا با فلز دیگری ترکیب می کنند که خاصیت های دلخواه را دارد تا یک آلیاژ پدید آید. پژوهشگران ام.آی. تی نیز دریافتند که اگر مس با نقره مورد استفاده در الکترود مثبت ممریستور ترکیب شود، ثبات و قابلیت اطمینان آنرا در انتقال یون ها می افزاید.
پژوهشگران با این روش توانستند تراشه های فوق العاده کوچکی ابداع کنند که ده ها هزار ممریستور را شامل می شود. این ممریستورها نه فقط تصاویر قابل اطمینانی را از حافظه بازسازی می کنند، بلکه کارهایی مانند بهبود جزئیات را بهتر از ممریستورهای پیشین انجام می دهند.
بااینکه این پژوهش هنوز در آغاز راه است اما پژوهشگران باور دارند که شاید نتایج آن نهایتا به ابداع کامپیوتر هایی با مغز مصنوعی منجر شود که می توانند کارهای پیچیده ای را در حد توانایی ابررایانه های امروزی انجام دهند اما قدرت مورد نیاز آنها خیلی کم است و نیازی به اتصال به شبکه ندارند.
منبع: نهایت علم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب