کشف نوع جدیدی از ستاره دوگانه با رفتاری مرموز توسط ستاره شناسان آماتور
ستاره شناسان آماتور با کمک متخصصان توانستند نوع جدیدی از منظومه ستاره ای دوگانه را با رفتاری مرموز کشف کنند که می توان گفت اخترشناسان آماتور درحال تغییر نحوه نگرش ما به جهان هستند.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، اولین ها همیشه هیجان انگیز هستند، به ویژه در فضا. مانند نخستین سیاره ای که همزمان به دور سه ستاره می چرخد. هم اکنون، ستاره شناسان، نخستین پوسته کاملاً توسعه یافته یک سیستم پوششی مشترک را با کمک ستاره شناسان آماتور کشف کرده اند.
"استفان کیمسوئنگر" اخترفیزیکدان دپارتمان اخترشناسی و فیزیک ذرات دانشگاه "اینسبروک" در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: ستاره های معمولی در اواخر عمرشان به ستاره های غول سرخ تبدیل می شوند. از آنجا که بخش بسیار بزرگی از ستارگان در سامانه های ستاره دوگانه قرار دارند، این امر بر تکامل آن در آخر عمرشان تأثیر می گذارد. در سامانه های دوگانه ی نزدیک، قسمت بیرونی درحال متورم شدن یک ستاره بعنوان یک پوشش مشترک در اطراف هر دو ستاره شکل می گیرد. با این وجود، درون این پوشش گازی، هسته های دو ستاره عملاً دست نخورده هستند و تکامل خودرا مانند ستاره های مستقل دنبال می کنند.
ستاره دوگانه یک سامانه ستاره ای است که در آن دو ستاره به دور مرکز سنگینی سراسری مشترک میان خود گردش می کنند. به ستاره دیگر در این سامانه ها "ستاره ندیم" یا "ستاره همدم" نیز گفته می شود. سامانه های دارای بیش از دو ستاره را سامانه های چند ستاره ای می نامند.
بررسی های جدید نشان می دهند که درصد زیادی از ستارگان قسمتی از یک سامانه حداقل دو ستاره ای هستند. ستارگان دوتایی در اخترفیزیک بسیار مهم هستند، برای اینکه خاصیت های مدار آنها جرم و چگالی آن ستارگان را برای اخترشناسان مشخص می کند. جرم خیلی از ستارگان تکی نیز از روی برون یابی جرم ستارگان دوتایی بدست می آید. ستارگان دوتایی واقعی با ستارگان دوتایی نوری یکی نیستند، تفاوت آنها در این است که ستارگان دوتایی نوری از زمین و از دیدگاه ما با چشم غیر مسلح نزدیک به یکدیگر یا گاهی بصورت یک ستاره دیده می شوند، ولی آنها هیچ اثر گرانشی بر یکدیگر ندارند و فقط در امتداد دید ناظر اینطور دیده می شوند. ستارگان دوگانه از روی طیف سنجی هم شناخته می شوند. ستاره های دوگانه یا دوتایی گاهی می توانند بین یکدیگر جرم تبادل کنند و تکامل یابند.
اما چگونه یک دسته از ستاره شناسان آماتور به چنین کشف مهمی دست یافتند؟ تعدادی از محققان آلمانی و فرانسوی تصاویری از اشیاء ناشناخته را در آرشیوهای دیجیتالی بررسی کردن و سرانجام قطعه ای از یک سحابی را در صفحات عکاسی دهه ۱۹۸۰ شناسایی نمودند.
آنها سپس با متخصصان دانشگاه "اینسبروک" تماس گرفتند. پژوهشگران در آنجا مشاهدات ۲۰ سال قبل را گردآوری کردند و داده های آرشیو عمومی تلسکوپ های مختلف و چهار ماهواره فضایی مختلف را جمع آوری کردند.
این کار به آنها اجازه داد تا احتمال نخستین فرض خودرا مطرح کنند؛ این شیء تازه کشف شده یک سحابی سیاره ای است که توسط بقایای ستارگان درحال مرگ به وجود آمده است. سپس سرانجام متخصصان در ایالات متحده از اندازه گیری های انجام شده توسط تلسکوپ ها در شیلی و طیف نگارها برای نتیجه گیری نهایی استفاده کردند.
آنها دریافتند که از آنجا که این جرم کمی بالاتر از کهکشان راه شیری قرار دارد، سحابی قادر بوده است تا حد زیادی توسط ابرهای دیگر گازی موجود در اطراف دست نخورده بماند. این فرضیه به آنها اجازه داد تا مدلی از این جرم آسمانی بسازند که حالا در مرحله پوشش مشترک یک سامانه ستاره ای دوگانه قرار دارد.
نتایج این مطالعه در مجله Astronomy & Astrophysics انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب